در منطق الطیر

به ققنوس در شعر کهن فارسی تقریبا هیچگاه اشاره نشده‌است و می‌توان گفت که طی هزار سال شعر فارسی، تنها عطار نیشابوری است که در اشعار خود از این پرنده نام برده‌است، و جالب این که وی نیز به صراحت با این باور دیرینه که ققنوس حیات جاودان دارد، مخالفت ورزیده و برعکس ققنوس را نیز به سان دیگر موجودات فانی دانسته و بر همه گیر بودن پدیدهٔ مرگ تاکید ورزیده‌است.

در منطق الطیر عطار، ققنوس طرفه مرغی دلستان است که مأوای او در هندوستان می‌باشد. او پرنده ایست که نزدیک به صد سوراخ در منقار دارد و او را جفتی نیست. بنا بر این روایت، ققنوس در بلندی‌ها می‌نشیند و با وزیدن باد بر منقار او، نوایی دلنشین پدیدار می‌شود و مرغان دیگر بدین آواز گرد او جمع می‌شوند و مدهوش و صید وی می‌شوند.

بدین روایت، موسیقی نیز از آواز ققنوس گرفته شده‌است که:

فیلسوفی بود، دمسازش گرفت

علم موسیقی ز آوازش گرفت

عطار نیشابوری در اشعارش از ققنوس بعنوان پرنده‌ای یاد می‌کند که بر روی نوک او ۳۶۰ سوراخ وجود دارد و از هر سوراخ آن نوایی دلنشین خارج می‌گردد . او خاستگاه ققنوس را در هندوستان می‌داند .

           به نام خدا

               اسناد ومدارکی که با استفاده از آن بتوان قدمت این روستا را تخمین زد در دست نیست اما میتوان گفت قدمتش به اوایل دوره ی اسلامی باز میگردد.

                   مردم این منطقه درابتدا گبر نشین بوده اند وبه دلیل دوری از مرکز و نبود راههای ارتباطی ،اسلام دیرتر  به این منطقه نفوذ کرده وباگذشت زمان مردمش به اسلام گرویده اند

                                 نام این روستا در ابتدا(طور)بوده-نام یکی از محله های فعلی-اما پس از به شهادت رسیدن شاهزاده عبدالعزیز در این محل نام آن به شاهتور تغییرنام داده است- یعنی-شاه -  (طور )   که منظور از شاه همین امامزاده میباشد.

                     پس از انقلاب شکوهمنداسلامی نام این روستا را اسلام آباد نهادند،امادر نقشه های کشوری با نام شاتور شناخته میشود.

            معماری های داخل امامزاده ونیز سنگ نوشته ای که در ایوان مطهرقراردارد حاکی از آن است که این بنا در دوره ی  صفویه احداث گردیده است.

         دراین روستا یکی از(999)   کاروانسرای عباسی وجود دارد که به پیشنهاد شیخ بهایی وبه دستور شاه عباس برای استراحت مسافران و دفع حملات دزدان و راهزنان ساخته شده اندو در گذشته به عنوان سکونتگاه از آن استفاده میشده است.

در فاصله ی کمی از مرکز این روستا سنگ راس الحسین وجود دارد که آمده است این سنگ در ابتدا محل قرار دادن نیزه ها بوده است پس از به شهادت رساندن امام حسین(ع) و جدایی سر مبارک ایشان،سر مبارک را به طرف شام حمل میکنند ودر راه،جایی برای استراحت توقف میکنند  نیزه را که سر مبارک بر روی آن قرار  داشته روی سنگ قرار میدهند در همین حین قطره ای خون از سرمبارک بر روی سنگ می چکد و از آن پس در روز عاشورا از این سنگ خون جاری میشود-سراجام هارون الرشید عباسی دستور می دهد که این سنگ را به محلی دور افتاده انتقال دهند،پس آنرا به جایی به نام زیار میبرند ودر آنجا به عنوان مانعی از آن استفاده میکنند سپس به امر خدا سنگ حرکت میکند و درمحل کنونی اش ساکن میشود.

امروزه این محل مشهد(محل شهادت)خوانده میشود وبر آن بارگاهی احداث گردیده و در روزهای عاشورا و بیست وهشتم صفر محل تجمع وعزاداری عده ای کثیر از عزاداران حسینی میباشد.

کسی که زبانش راحفظ کند خداعیب او را می پوشاند-امام علی(ع)

به همه عشق بورز،به تعدادکمی اعتماد کن،وبه هیچکس بدی نکن-شکسپیر

چنان باش که بتوانی به هر کس بگویی مثل من باش-کانت

بالاترین ارزش برای انسان این است که راهی برای شناخت خویش پیدا کند-امام علی(ع)

میراثی گرانبهاتر از راستی و درستی نیست-شکسپیر

ثروت و افتخاری که از راه نامشروع به دست آمده مانند ابر زود گذر است-کنفسیوس

زینت انسان در سه چیز استريا؛علم،محبت،آزادی.-افلاطون

دنیای عجیبی است کسی که تو را دوست دارد تو دوستش نداری وکسی که تو دوستش داری او تو را دوست ندارد و کسی را هم که تو دوستش داری و او نیز تو را دوست دارد به رسم دین وآیین به هم نمیرسید-دکتر علی شریعتی

می خواستم زندگی کنم راهم را بستند ستایش کردم گفتند خرافات است عاشق شدم  گفتند دروغ است گریستم گفتند بهانه است خندیدم گفتند دیوانه است دنیا را نگه دارید می خواهم پیاده شوم-دکترعلی شریعتی

بسیاری از دین ها به شیشه پنجره می مانند. راستی را از پس آنها میبینیم ،اما خود ما را از راستی جدا می کنند-جبرا خلیل جبرا

کتاب‌های هری‌پاتر

نام پنجمین کتاب از کتاب‌های هری پاتر، هری پاتر و محفل ققنوس است. همچنین مدیرمدرسهجادوگریهاگوارتز، دامبلدور ققنوسی به نام فاوکس دارد.
براساس کتاب‌های هری پاتر، ققنوس پرنده‌ی سرخ رنگ باشکوهی به اندازه قو است که منقار، چنگال و دم بسیار بلندش طلایی رنگ است. این پرنده در نوک قله‌های مرتفع لانه می‌سازد و در مصر، هندوستان و چین یافت می‌شود. عمر ققنوس بسیار طولانی است زیرا این پرنده از موهبت تولد دوباره برخوردار است، بدین ترتیب که در دوران پیری شعله‌ور شده و تبدیل به مشتی خاکستر می‌شود، آنگاه از خاکستر به شکل یک جوجه برمی‌خیزد و بار دیگر به زندگی خود ادامه می‌دهد. ققنوس موجودی آرام است و هیچ گاه به قتل و کشتار نپرداخته است. این پرنده از گیاهان تغذیه می‌کند. ققنوس نیز مانند پرپرک می‌تواند به اراده خود ناپدید و پدیدار شود. آواز ققنوس ماهیتی سحرآمیز دارد: به افراد پاکدل، جرات و جسارت می‌بخشد و در دل افراد ناپاک ترس و وحشت ایجاد می‌کند. اشک ققنوس خاصیت درمانی قوی دارد.